Pamięć generatywna

ɐuʍʎʇɐɹǝuǝɓ ćęᴉɯɐꓒ

Wyobraź sobie taką oto sytuację:

wychodzisz spóźniona na spotkanie, właściwie wybiegasz z domu i wsiadasz do samochodu, pędzisz, przekroczyłaś prędkość. Na Twoje nieszczęście policja każe Ci się zatrzymać, będzie mandat. Po dotarciu na spotkanie, opowiadasz koleżance, co Cię spotkało. Koleżanka pyta "Czy policjant miał pałkę?" Odpowiadasz "Jasne, że miał". Koleżanka pyta dalej "Jakiego koloru?". Złościsz się, bo to nieistotne pytania.

Pokazują one jednak pewną prawidłowość - najprawdopodobniej nie zauważyłaś miał, czy nie miał pałki, bo nie zwróciłaś na to uwagi.

Żeby coś zapamiętać trzeba na to zwrócić uwagę, a skoro tego nie zrobiliśmy posługujemy się schematem poznawczym, takim gotowcem, tzn. przypominając sobie policjanta uruchamiany jest w naszym mózgu obraz osoby ubranej w mundur, wysokiej, z kaburą w pasie i pałką policyjną.

Zjawisko związane jest z

Człowiek przypomina sobie to co pasuje do danej sytuacji (np. że policjant miał pałkę) choć niekoniecznie taki był faktyczny stan rzeczy.

Nasz mózg wykorzystał w ten sposób wieloletnie doświadczenie i połączył go z aktualnym zdarzeniem i pytaniem czy policjant miał pałkę.

Jak fakt istnienia pamięci generatywnej wykorzystać, by pomóc osobom dorosłym w przyswajaniu wiedzy?

Należy pamiętać, że na ogół wspomnienia dorosłych ze szkoły nie są przyjemne i należy stworzyć atmosferę, odmienną od standardowej nauki przy szkolnych ławkach.