O powtarzaniu

nᴉuɐzɹɐʇʍod O

W pewnym eksperymencie studentów poproszono o przeczytanie dwóch krótkich tekstów, a następnie albo czytali je ponownie, albo mieli za zadanie odtworzyć jak największą ilość zapamiętanego materiału, taki rodzaj niezapowiedzianego sprawdzianu. Po tym, wszyscy wykonywali test odtwarzania po pięciu minutach, po dwóch dniach i po tygodniu.

Wyniki:

w pierwszym teście po pięciu minutach, studenci którzy czytali ponownie uzyskali lepsze wyniki od pozostałych. Jednak po dwóch dniach i po tygodniu - co przypomina bardziej sytuację codzienną - studenci wykorzystujący odtworzenie z pamięci mieli wyższe wyniki niż czytający powtórnie.

Karpicke i współpracownicy (2009) zapytali studentów o strategie przygotowywania się do egzaminów. Najczęściej wymienianą strategią było wielokrotne czytanie - ponad połowa studentów zadeklarowała, że jest to ich podstawowa metoda. Tylko 1 proc. badanych podało, że ich podstawowa strategia to aktywne wydobywanie z pamięci materiału, by sprawdzić, czego nie umieją.

Badacze są zgodni, że wielokrotna lektura tekstu, sprawia iż studenci mają silniejsze poczucie jego znajomości, ale nie musi to oznaczać wzrostu wiedzy czy rozumienia. Późniejsze testy pokazują nawet, że ta pewność siebie jest nieuzasadniona.

Roediger i Pyc (2012) uważają, że należy informować studentów o skuteczności technik aktywnej nauki, które mogą przynieść znacznie większe efekty niż parokrotne czytanie literatury.

Takie aktywne przypominanie sobie nie jest bardziej czasochłonne niż wielokrotne czytanie.

"Edukacja i uczenie się. 16 największych mitów." Jeffrey Holmes