Przerywanie pracy, a koncentracja

ɐſɔɐɹʇuǝɔuoʞ ɐ ʎɔɐɹd ǝᴉuɐʍʎɹǝzɹꓒ

Jeśli zmywam lub naprawiam zamek, a ktoś mi przerwie - to nic strasznego, praca na tym nie ucierpi. Po przerwie wrócę do tych czynności.

Jeśli jednak rozwiązuję jakieś zadanie lub robię prezentację, a ktoś zada mi choć jedno pytanie... to już gorzej, przede wszystkim dla pracy. Koncentracja znika, znika pomysł, myśl, którą miałam sformułować.

Wyobraźmy sobie ucznia. Siedzi nad książką, czyta.

- Kuba, nie wiesz o której tata wraca?

Niby głupstwo, przecież można szybko odpowiedzieć, nie odrywając oczu od książki. Chociaż przeskok myśli, przeskok uwagi od wątku w książce do taty i z powrotem na pewno nie ułatwia pracy.

Inna sytuacja. Dziecko rozwiązuje zadanie z geometrii.

- Słuchaj, skocz i wyrzuć śmieci, kosz jest pełny. Powrót do domu jest łatwy, powrót do wątku zadania o wiele trudniejszy.

Przerwanie uczniowi pracy na kilka minut powoduje w rzeczywistości przerwę o wiele dłuższą. Krótka, pięciominutowa przymusowa przerwa może opóźnić pracę o piętnaście minut. Jeśli przerwa się mu pracę kilka razy w ciągu godziny, trudno się potem dziwić, że odrabianie lekcji trwa tak długo.

Ciągłe ponowne skupianie się stwarza dużą trudność.

Dlaczego tak trudno skoncentrować uwagę podczas uczenia się?

Gdy wiercę otwór w ścianie, aby zawiesić obraz, moja uwaga zwrócona jest na przedmioty: na ścianę, na powierzchnię styku ściany ze wiertłem, na własne dłonie i położenie ciała. To wszystko widzę, dotykam, słyszę. Gdy przerwie mi się na chwilę pracę, łatwo do niej wrócę. Ściana, wiertarka, obraz nie znikną mi sprzed oczu.

Na czym skupiam uwagę przy rozwiązywaniu zadania?

Nie tylko na tym co napisano w książce, także na tych elementach, które muszą ulec przetworzeniu w myśli, po to aby można było otrzymać wynik. Nie widzę ich, nie słyszę, nie dotykam. Muszę pilnie śledzić te myśli. Bardzo trudno koncentrować uwagę na czymś, czego nie dotykam, czego nie widać, nie słychać.

Nawet krótkie pytanie powodujące konieczność odwrócenia uwagi w trakcie rozwiązywania zadania stanowi przeszkodę w pracy.

Przeszkodę w takiej pracy umysłowej, w której koncentruje się uwagę przede wszystkim nie na przedmiotach ale na wyobrażeniach, na myślach.

Łańcuch wyobrażanych sobie kombinacji przerywa się. Czasem takie ogniwo wypada i nie można go z powrotem odszukać.

Pomysł, który miało się za chwilę sformułować wtedy ucieka i trzeba zaczynać wszystko od początku.